Self Organised learning Environment?

A PHP Error was encountered

Severity: Warning

Message: strtotime(): It is not safe to rely on the system's timezone settings. You are *required* to use the date.timezone setting or the date_default_timezone_set() function. In case you used any of those methods and you are still getting this warning, you most likely misspelled the timezone identifier. We selected the timezone 'UTC' for now, but please set date.timezone to select your timezone.

Filename: views/news.php

Line Number: 21

A PHP Error was encountered

Severity: Warning

Message: date(): It is not safe to rely on the system's timezone settings. You are *required* to use the date.timezone setting or the date_default_timezone_set() function. In case you used any of those methods and you are still getting this warning, you most likely misspelled the timezone identifier. We selected the timezone 'UTC' for now, but please set date.timezone to select your timezone.

Filename: views/news.php

Line Number: 21

04-11-2014

Door Rob Gering

Sugata Mitra heeft een prachtig filmpje op TED talks over"build a school in the cloud". het gaat over hoe je in de toekomst het leren van kinderen kunt vorm geven. Hij put daarbij uit zijn ervaring. Die gaat als volgt:

Ik maakte een gat in de muur rond de sloppenwijk, vlak naast mijn kantoor. Daarin zette ik een computer, om te zien wat er zou gebeuren als ik een computer gaf aan kinderen die er nooit een zouden hebben, die geen Engels kenden en niet wisten wat Internet was.

De kinderen renden erop af. Het ding stond 1 m boven de grond. Ze zeiden: "Wat is dit?"

Ik zei: "Tja, het is...ik weet het niet."

Ze zeiden: "Waarom hebt u het daar neergezet?"

Ik zei: "Gewoon, daarom."

Ze zeiden: "Mogen we er aan komen?" Ik zei: "Als jullie dat willen."

Toen ging ik weg. Ongeveer 8 uur later waren ze erop aan het browsen en leerden ze het aan elkaar. Ik zei: "Dat is toch onmogelijk. Hoe kan dat? Ze weten nergens iets van."

Mijn collega's zeiden: "De oplossing is simpel. Waarschijnlijk is een van je studenten voorbij gekomen en heeft ze voorgedaan hoe ze de muis moeten gebruiken."

Ik zei: "Ja, dat zou kunnen."

Ik herhaalde het experiment. Ik ging naar een verafgelegen dorp, 300 mijl buiten New Delhi, waar de kans op een passerende software-ontwikkelaar erg klein was. Daar deed ik het experiment opnieuw. Ik kon daar nergens overnachten, dus installeerde ik mijn computer en ging weg. Toen ik na een paar maanden terugkwam zag ik dat kinderen er spelletjes op speelden.

Toen ze me zagen zeiden ze: "We hebben een snellere processor en een betere muis nodig."

Ik zei: "In godsnaam, hoe weten jullie dat allemaal?"

Het antwoord vond ik zeer interessant. Op geïrriteerde toon zeiden ze: "U hebt ons een machine gegeven die alleen in het Engels werkt, dus moesten we onszelf Engels leren om hem te kunnen gebruiken."  Het was voor het eerst in mijn werk als docent dat ik de woorden 'zelf leren' zo terloops hoorde gebruiken.

Aanmoediging lijkt het sleutelwoord te zijn. In Kuppam en bij al andere experimenten, was het simpele woordje 'wow' genoeg, als eerbewijs aan het leren. Positief stimuleren zoals (groot)ouders dat doen (idealiter).

Er is bewijs vanuit de neurowetenschappen. Het centrum van ons brein bevat een reptielachtig deel. Als het wordt bedreigd, sluit het alle andere delen af. De prefrontale cortex, de delen die kennis opnemen,alles wordt afgesloten. Straf en examens worden gezien als bedreigingen. We zorgen ervoor dat de hersens van onze kinderen worden afgesloten en dan zeggen we: "Presteren." . Als het onderwijsproces zelf georganiseerd mag worden, komt daar leren uit voort. Je hoeft het leren niet op te leggen. Laat het maar gebeuren. De leerkracht zet het proces in gang en ziet vanaf afstand toe hoe het leren tot stand komt. Dat is waar het om gaat.

Voor SOLEs hebben we een leerplan nodig met belangrijke vragen. Jullie hebben al gehoord wat dat betekent. In de Steentijd keken de mensen omhoog naar de lucht en zeiden: "Wat zijn dat voor twinkelende lichtjes?" Zo ontstond het eerste leerplan, maar dit soort wonderlijke vragen zijn er niet meer. Wij houden ons bezig met de tangens van een hoek. Maar dat is niet sexy genoeg. Je zou aan kind van 9 jaar moeten vragen: "Als er een meteoriet op de aarde af zou komen, hoe zou je dan uitrekenen of hij zou inslaan of niet?" Als hij dan zegt: "Hoe doe ik dat?", dan zeg je: "Het toverwoord is: de tangens van een hoek." Laat hem dan alleen en hij zal er zelf achterkomen.

Voor onze programma's zou dit een weg kunnen zijn. De tijd om samen te zijn wordt steeds beperkter door de druk van de business. Dus hoe gebruiken we de tijd optimaal? Door goede vragen vooraf mee te geven en mensen die vragen vooraf te laten uitzoeken. Dan kunnen ze zelf bepalen wanneer ze er mee aan het werk gaan, maar wellicht belangrijker: zijn de vragen goed genoeg om de nieuwsgierigheid te prikkelen waardoor ze op weg gaan. Dat is de basisgedachte van Mitra waarmee hij op lagere scholen ervaring op doet.

Zouden wij dit in programma's meer kunnen doen? Gebruik maken van Self Organised Learning?

De 5 principes lijken te zijn:

• sta verantwoordelijkheid af
• wees open
• ontwerp leer ervaringen
• Zorg voor een tijdelijke structuur waarin leervragen heel belangrijk zijn
• stimuleer reflectie

De kern - bewustzijn en behoeften creëren om iemand in beweging te brengen - is de grootste opdracht. Hoeveel tijd is daarvoor nodig? Hoe dat je dat in korte tijd?

Het is m.i. interessant genoeg om ervaring mee op te doen in onze programma's. Hebben we er de juiste klanten voor? Wie zou eens mee willen doen?